Stotteren

Stotteren

Iedereen kan het verschil horen tussen gestotterde spraak en normale spraak. Maar wanneer is er nu echt sprake van stotteren? En wat kan je doen als je denkt dat jij zelf of je kind stottert? Hieronder worden deze vragen beantwoord.

Wat is stotteren?

Stotteren is spraak die gekenmerkt wordt door veel herhalingen of verlengingen van klanken, lettergrepen, woorden of door aarzelingen en pauzes. Als deze verschijnselen langer dan 3 maanden bestaan en de spraak ernstig beïnvloeden neemt de vloeiendheid af en is er sprake van stotteren. Daarnaast spelen er allerlei gevoelens een rol bij stotteren. Bij stotteren zijn er dus h-h-h-h-h- herhalingen hoorbaar meer dan 3 keer van een klank of deel van een wo-wo-wo-wo-woord. Ook kunnen er verlengingen optreden als vvvvvvv-vis. Daarnaast kan er sprake zijn van hoorbare en zichtbare spanning: ik b-pauze ben. Deze herhalingen, verlengingen en spanningen verstoren het spreken en maken dat de persoon waarbij dit gebeurt soms trucjes ontwikkeld om zichzelf te helpen. Deze trucjes werken meestal tijdelijk en zorgen er voor dat je tijdens het praten bewegingen gaat maken, weg kijkt of juist nog meer spanning ontwikkeld waardoor de communicatie met andere nog verder verstoord raakt. Als gevolg hiervan ontstaan er vaak negatieve gevoelens over het spreken als: ik kan het toch niet dus laat ik mijn mond maar houden of mensen luisteren niet naar me.

Wat kun je doen?

Als je denkt dat jezelf stottert of je kind is begonnen met stotteren kun je het beste contact opnemen met een stottertherapeut. Dit is een logopediste die gespecialiseerd is in de behandeling van stotteren. Binnen Logopediepraktijk Maas, Doorn, Langbroek e.o. is Pauline gespecialiseerd in de behandeling van stotteren. Nadat er contact is opgenomen zal zij je uitnodigen voor een gesprek en samen met jou kijken of er (al) sprake is van stotteren en je advies geven wat je het beste kunt doen. Dit advies kan zijn: Monitoren, op regelmatige basis is er contact om te zien hoe de spraak zich ontwikkeld. Indirecte therapie waarbij er aan de ouders en omgeving adviezen worden gegeven hoe ze de communicatie met het kind voor het kind makkelijker kunnen maken. Dit wordt vooral gedaan bij jonge kinderen. Verder onderzoek en behandeling.